Ο Κωστής Σαρακατσάνος έχει το προνόμιο να ζει σε έναν ευλογημένο τόπο και μέσα από το λογαριασμό του στο facebook μοιράζεται μαζί μας εικόνες από την αγροτική ζωή στο Πήλιο. Μαζί μας συστήνει όλο τον φυσικό πλούτο της περιοχής: τα βότανα και τα δέντρα, τα ζώα και τα πουλιά, τη μαγεία του Παγασητικού στο βάθος και την ομίχλη να αγκαλιάζει το βουνό. Ο Κωστής Σαρακατσάνος είναι καλλιεργητής αρωματικών φυτών στη Μακρυνίτσα και εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς παραγωγών που υποστηρίζουν με πάθος αυτό που κάνουν.

Παιδί αγροτικής οικογένειας ξεκίνησε στα 25 του χρόνια να καλλιεργεί φασόλια γίγαντες, αλλά με μια διαφοροποίηση: τα προϊόντα του τα πουλούσε ημίχλωρα για να μπορούν να μπουν στον καταψύκτη. Όλα αυτά μέχρι πριν από 3 χρόνια που το χαλάζι κατέστρεψε ολοσχερώς όλες του τις καλλιέργειες.

Βλέποντας ότι οι κλιματολογικές συνθήκες κάθε χρόνο άλλαζαν με ολοένα και πιο έντονα φυσικά φαινόμενα να κάνουν την εμφάνισή τους, αποφάσισε να σταματήσει τις καλλιέργειες με τα φασόλια και να πειραματιστεί με νέες και ανθεκτικές φυτεύσεις.

Καθώς τα οικογενειακά κτήματα βρισκόντουσαν σε υψόμετρο 1.200 μέτρων και η δυσκολία της άρδευσης ήταν μεγάλη, σκέφτηκε να «συμβαδίσει» με τη χλωρίδα του βουνού, με την άγρια ρίγανη και τα υπόλοιπα αρωματικά φυτά της περιοχής.

Έτσι ξεκίνησε να φυτεύει βότανα, ξεκινώντας από τη ρίγανη και το τσάι του βουνού. Η αρχή έγινε με 5.000 φυτά από το κάθε είδος. Μέσα σε τρία χρόνια έγιναν 160.000 και ο Κωστής νοίκιασε νέα κτήματα για να τα καλλιεργεί.

Τα βότανά του είναι ξερικά και ο ίδιος άφησε τη φύση, αλλά και τα … πρόβατα να κάνουν τη δουλειά τους. Χωρίς καμία δική του παρέμβαση γιατί όπως είπε χαρακτηριστικά στο agro24 «τα αρνάκια κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους».

Οι φυτεύσεις που έχει κάνει είναι πυκνές κι αυτό έχει βοηθήσει την εξέλιξη της παραγωγής. «Τα βότανα έχουν ένα θετικό: τα δύο πρώτα χρόνια τρέχεις, αλλά μετά πάνε στον αυτόματο. Θέλει πολλές θυσίες, ειδικά όταν ξεκινάς χωρίς επιδότηση, όμως είναι κάτι που το αγαπώ πολύ», συμπληρώνει.

Ο Κωστής ξεκίνησε να κάνει απόσταξη φτιάχνοντας ριγανέλαιο πολύ υψηλής ποιότητας που το διαθέτει, μαζί με το τσάι του βουνού και τα υπόλοιπα προϊόντα του τόσο μέσα από τη σελίδα του στο Facebook όσο και στο μικρό μαγαζί που έχει στη Μακρυνίτσα.

«Ο Έλληνας αγρότης δεν μεταποιεί τα προϊόντα του», μας λέει, προσθέτοντας ότι «όταν ξεκίνησα όλοι με κορόιδευαν και μου έλεγαν τι κάνεις. Αυτό μου προκάλεσε ένα δημιουργικό άγχος. Πείσμωσα πολύ και είπα στον εαυτό μου θα τα καταφέρεις».

Με την πανδημία η κατάσταση δυσκόλεψε, καθώς ο τουρισμός μπήκε στον πάγο και το μικρό μαγαζί στο χωριό έκλεισε. «Πέντε μήνες τώρα δεν έχουμε πάρει τίποτα από το κράτος. Ζω από αυτά που πουλάω μέσω του Facebook», μας λέει.

Βλέποντας την ολοένα και μεγαλύτερη ζήτηση για αρωματικά φυτά, ετοιμάζεται να μπει και σε νέες καλλιέργειες, φυτεύοντας δίκταμο και ελίχρυσο.

«Όλα τα κάνω μόνος μου», μας λέει. «Το φύτεμα, τη μεταποίηση, το μαγαζί, όλα. Όταν είσαι φιλότιμος ο κόσμος σε μαθαίνει και έρχεται να σε βρει εκείνος. Δεν χτυπάς εσύ τις πόρτες».